بدرقه‌ی سردار، «سوگواری» نیست؛ اجتماع اراده‌ها برای «خون‌خواهی» است. این روزهای ایران را در تاریخ بنویسند که ملتی یک‌پارچه، پشت رهبرشان، پشت آرمان‌شان، پشت پاسداران امنیت‌شان، ایستادند و بر پیکری نماز خواندند و پیکری را تشییع کردند که با شهادتش، به دل‌ها و زندگی‌ مردم منطقه حیات و امنیت بخشید و غیرت‌هایی خفته را بیدار کرد. سال‌ها هزینه شد تا این ملت گسسته شود، سال‌ها هزینه شد تا میان مردم عراق و ایران، ستیزه باشد، سال‌ها تلاش شد تا آرمان‌های انقلاب اسلامی در محدوده‌ی عقلانیت ابزاری مدرن ذبح شود. و این روزها، همه‌ی آن‌ها دود شد. کاش قدر بدانیم و…