مجله‌ی هابیل تعطیل می‌شود، آب از آب تکان نمی‌خورد؛ سیستم وب‌لاگ‌دهی ِ «…» فیلتر می‌شود، آب از آب تکان نمی‌خورد؛ وب‌لاگ ِ «…» مسدود می‌شود، آب از آب تکان نمی‌خورد؛ تریبون مستضعفین فیلتر می‌شود، آب از آب تکان نمی‌خورد؛ حتاتر برای مسدود شدن این‌ها یه خط هم نمی‌نویسیم و اعتراض نمی‌کنیم، بل‌ خدای نکرده، «جمهوری» آسیب نبیند و یا «جمهوری» به این بهانه به ما آسیب نرساند. مثلا مسدود شدن ِ مجله‌ی هابیل، آه از نهاد ِ کدام سایت‌های ِ خبری برآورد؟ از این همه سایت ِ منتسب به آقایان ِ اعیان ِ ثابته‌ی سیاست، کدام‌یک انقلابی‌وار، دم بر آورد…

ـ شیراز، یک شهر ِ جنوبی‌ست. با مردمی به خون‌گرمی و هیجان و شور ِ جنوبی‌ها. حس‌م به شیرازی‌ها، حسی بود که به زابلی‌ها و زاهدانی‌ها داشتم در همان دوسالی که آن‌جا بودم و همه‌اش برای‌م خاطره‌ است و خوب و خواستنی؛ تا حدی که فکر می‌کنم آن منطقه، وطن‌م است و گوشت و پوست‌م برای آن‌جاست. جنوبی‌ها یک هم‌چو آدم‌هایی هستند در ذهن‌م و شیرازی‌ها هم شبیه‌شان. ـ عادت‌م این است که قبل از سفر به یک شهر، نقشه‌اش را بالا و پایین کنم و یک‌جورهایی یاد بگیرم مسیرها را. شیراز هم همین‌طور شد. یعنی وقتی داشتیم از خیابانی…

ـ من و بانو، اسفند ِ هشتاد و هشت، چهار پنج روز پیش از عید را اصفهان بودیم. تا ظهر ِ همین دی‌روز هم یک نظریه دادند در مورد مقایسه‌ی اصفهان و شیراز. تعبیرشان هم از توصیف ِ ساختار ِ شهری اصفهان نسبت به شیراز این بود که اصفهان نسبت به شیراز خیلی تهران‌تر است. یعنی اصفهان خیلی بیش‌تر تهران است و منظورشان هم از تهران، اسم یک شهر نیست و نگاه‌شان خیلی فرهنگی‌تر و مهندسی ِ شهری‌‌تر است. خیابان‌کشی و تیپ ِ ساختمانی و مدل پوشش ِ مردم و از این‌جور چیزها. ـ اصل‌ش، بعد از نانوایی‌ها، اولین مغازه‌های…