یعنی یک سری اتفاق‌ها خیلی مهم هستند. بحث ِ ماندگاری‌ست. بعضی چیزها مایه‌ی افتخار است. مایه‌ی برازنده‌گی‌ست. زن‌ت درس‌نخوانده، مفسر ِ قرآن مجید باشد، خیلی باید افتخار کنی. زن‌ت یک زمانی رو بگیرد از عالم و آدم و بعدشِ متخصص ِ آرایش شود در پیری، خب مایه‌ی افتخار است. دختر ِ لرستان باشی و عروس ِ آذربایجان، شوهرت هم باید به تو افتخار کند؛ حداقل‌ش این است که مطمئنن این دو طایفه به شوهر چنین زنی، بی برو و برگرد رای می‌دهند دیگر و او حتمن رای می‌آورد و اگر رای هم نیاورد خب حتمن تقلب شده است و …….

ما سالگرد مصاحبه ی روشنفکرترین زن ِ ایران را با بی بی سی جشن می گیریم. ما ساعت ِ بیست و سه و اندی ِ بیست و دوم ِ خرداد را جشن می گیریم. ما هنوز که هنوز است الله اکبر خامنه ای رهبر می گوییم. ما هنوز دست می زنیم و هورا می کشیم. ما هنوز حاضریم تا خود ِ صبح توی ِ میدان ِ ولی عصر با موسوی چی های ِ منطقی، منطقی بحث کنیم و فرداش نیز با سطل ِ زباله آتش زن ها، رخ به رخ شویم. ما هنوز چوب ِ پرچم ِ جمهوری ِ اسلامی…