از نزدیک و گاهی با فاصله‌ای کم، ستادهای تبلیغاتی برخی نامزدهای ریاست جمهوری را که می‌بینم، با خودم می‌گویم کسی که به همین سهولت بازیچۀ دست مشاوران رسانه می‌شود، چطور می‌تواند و چطور در خود می‌بیند که ریاست جمهور را بر عهده بگیرد؟ کسی که با آمار ریتوئیت و لایکِ مصنوعی و رباتیک خیال می‌کند در صدرِ مطالب توئیتر نشسته، کسی که به سبک قدیمی‌ترها، عکس‌هایِ آتلیه‌ای می‌گیرد که برای دامادی‌اش هم نگرفته و ذوق می‌کند که احتمالا این عکس‌ها برایش کلی رأی می‌آورد، کسی که برای مشاوران انتخاباتی و برای ستادش ماهانه صدها میلیون تومان، احتمالا از کیسۀ خلیفه،…