درد این نیست که انسان‌ها وقت ندارند برای هم وقت بگذارند. درد این است که انسان‌ها هنوز در وقت نگنجیده‌اند. وقت و زمان‌ِشان هنوز نرسیده است و نمی‌توانند در باب خویش، به تأمل بنشینند. وقت و زمانِ هر چه که بگذرد، به تاریخ پیوسته است. تفکّر یعنی، تلاش برای نپیوستن به تاریخ و مانایی ….
