بدرقه‌ی سردار، «سوگواری» نیست؛ اجتماع اراده‌ها برای «خون‌خواهی» است. این روزهای ایران را در تاریخ بنویسند که ملتی یک‌پارچه، پشت رهبرشان، پشت آرمان‌شان، پشت پاسداران امنیت‌شان، ایستادند و بر پیکری نماز خواندند و پیکری را تشییع کردند که با شهادتش، به دل‌ها و زندگی‌ مردم منطقه حیات و امنیت بخشید و غیرت‌هایی خفته را بیدار کرد. سال‌ها هزینه شد تا این ملت گسسته شود، سال‌ها هزینه شد تا میان مردم عراق و ایران، ستیزه باشد، سال‌ها تلاش شد تا آرمان‌های انقلاب اسلامی در محدوده‌ی عقلانیت ابزاری مدرن ذبح شود. و این روزها، همه‌ی آن‌ها دود شد. کاش قدر بدانیم و…

دو روز آخر آذرماه را خوزستان بودم؛ اهواز و ماهشهر. سفرم زمانی بود که شهر اهواز، درگیر آب‌گرفتگی بود. در باره‌ی آب‌گرفتگی‌ها شاید بعدتر چیزهایی نوشتم. اینجا کمی در باره‌ی مستندگزارش حامد هادیان در مسئله ماهشهر و شهرک‌های اطرافش(شهرک طالقانی، چمران و رجایی) چند نکته می‌نویسم: رخدادهای ماهشهر و شهرک‌های آن، جنبه‌های اجتماعی جدی‌ای دارد که با فضای امنیتی ساخته شده پیرامونش، به نادیده‌گرفتن آن مسئله‌ها می‌انجامد. به صورت خلاصه می‌توانم بگویم ما با یک تبعیض و ظلم تاریخی مواجهیم که دهه‌هاست مردم این منطقه و منطقه‌های اطراف را آزرده است. پاک‌ترین الفاظی که مردم در مورد این وضعیت بیان…