پزشکیان کاری را از پیش نمیبرد. اون که نه میدانست و نه میداند چه باید کرد و هیچ دکترین و راهبردی برای پیشبرد جمهوری اسلامی در داخل و خارج ندارد، دورِ دومی نخواهد داشت. او ناتوان بوده و اصولا نمیتواند. عجیب نیست البته که نظام انتخاباتی که اینچنین برای سرنوشت ملتی سترگ، تصمیمسازی کرده است. مسئله البته فقط مسعود پزشکیان نیست. اما دو انتخابات گذشتهٔ ریاست جمهوری، عرصه را آنقدر شفاف کرده است که ما جز با تصمیمهای سخت نمیتوانیم راهی به نور بجوییم. ما یعنی مردم، ما یعنی کسی که این خاک برایش چنان ارزشمند است که چپ و…
اصولگرایان بدین جهت که سازۀ قدرت ایدهآل در ذهنشان هرمیست و دستگاه گفتمانیشان با دالّ مرکزی ولایت، عمودیست، تصویری از «نظام» میسازند که اول و آخرش، ولی فقیه است و نقش «انتخاب جمهور» در آن هیچ است. اینگونه، برایشان «تصمیم نظام» و «نظام»، چیزی جز تشخیص، تعیین و تاییدِ مطلق رهبر، نیست. کلمهچینیهایی مثل «معتمد نظام» نیز برای پیوند زدن امثال قالیباف به این «نظام»، برای افزایش قدرت آنها در امر سیاسی و برای ساخت قدرتی همچنان عمودی و گرفته شده از بالاست. جذاب آنکه خود بسیار برای این امور هیجانزده و ذوقزده میشوند. برجام، با کنشهای رأس این هرم،…
باندهای قدرت سالهاست تلاش میکنند وضعیت سیاسی کشور را به یک دو قطبی مطلق محدود کنند و از همین مسیر، منفعت خود را تثبیت کنند: راست – چپ، اصلاحطلب – اصولگرا. این در حالیست که از اوائل دهۀ ٩٠، جریانهای دیگری در حال شکل گرفتن بودند – و گاه به قدرت رسیدند – که به جهت نظری، سویههای گفتمانی و روشهای عملگرایانهشان تفاوتهایی جدی با محافظهکاران داشتند و از نگاههایشان بوی انقلابیگری به مشام میرسید. دست و پا زدنهای جریان محافظهکار در این حدود ١٨ سال همیشه برای آن بوده تا این دو قطبی را با عنوان و بهانهی «وحدت»…
