
اصلش همهی مسئولین آدمهای بدی هستند و «قصد» و غرض ِ بدی دارند و هر کاری هم که بکنند برای خودشان است و الخ. اگر احمدینژاد یک کاری انجام بدهد، یحتمل میخواهد خودش را در نظام تثبیت کند. «یحتمل» مشائی هم هرکاری انجام دهد در نتیجهی تفکرات غلطش هست و مکتب ایرانی و بنابر این آن کار، کار بدیست. قالیباف هم اگر یک روزنامهای راه بیندازد، «یحتمل» میخواهد رئیس جمهور شود و دارد از بیت المال برای تبلیغ ِ خودش هزینه میکند. علی لاریجانی و احمد توکلی و بقیهی مجلسیها هم همینطور است و یحتمل میخواهند خودشان را تبلیغ کنند و دلشان رئیس جمهور شدن و قدرتمندتر شدن و اینها میخواهد. رئیس دانشگاه و استاد ِ دانشگاه و آخوند ِ مملکت و بقیه هم همینطور هستند. همه آدمهایی بد هستند و «نیت»های پلیدی دارند.
اصلترش، همه میخواهند قدرتشان زیاد شود و همه از بیت المال برای همین هدف استفاده میکنند و همه بیت المال را میچاپند و قصد سیاسی دارند و الخ
پینوشت: یحتمل خیلیها شعورشان در حد همین حرفهاییست که نوشتم. کاری هم نمیشود کرد جز دعا! اگر مرضی نداشته باشند، مستضعف فکری هستند و باید کمکشان کرد.
پینوشت دو: باید البت یک فکری هم کرد. یعنی اینکه یک سری آدمها یک همچون تفکری دارند، دلایلی هم دارد. ممکن است از این موارد «زیاد» دیده باشند و این ذهنشان را تخریب کرده باشد.
مستضعف فکری رو خوب گفتین . . .
و اینکه واقعا جز دعا کاری نمیشه کرد براشون.
سلام. خیلی خیلی دستتان درد نکند بابت نوشتن این مطلب، این واقعیت…