در قبايل عرب همواره جنگ بود، اما مكه «زمين حرام» بود و چهار ماه رجب، ذي القعده، ذي الحجه و محرم، «زمان حرام»؛ يعني كه در آن جنگ حرام است.
دو قبيله كه با هم مي‌جنگيدند، تا وارد ماه حرام مي‌شدند، جنگ را موقتا تعطيل مي‌كردند، اما براي آنكه اعلام كنند كه: «در حال جنگند و اين آرامش از سازش نيست، ماه حرام رسيده است و چون بگذرد، جنگ ادامه خواهد يافت»، سنت بود كه بر قبه‌ي خيمه‌ي فرمانده قبيله، پرچم سرخي بر مي‌افراشتند تا دوستان، دشمنان و مردم، همه بدانند كه: «جنگ پايان نيافته است».
آن‌ها كه به كربلا مي‌روند، مي‌بينند كه جنگ با پيروزي يزيد پايان گرفته و بر صحنه‌ي جنگ، آرامش مرگ سايه افكنده است.
اما مي‌بينند كه بر قبه‌ي آرامگاه حسين، پرچم سرخي در اهتزاز است.
بگذار اين سال‌هاي حرام بگذرد!
علی شریعتی؛ حسين وارث آدم؛ صفحه‌ي ۵۰
سلام
دلنشین بود
سنت بود که بر قبه‌ی خیمه‌ی فرمانده قبیله، پرچم سرخی بر می‌افراشتند تا دوستان، دشمنان و مردم، همه بدانند که: «جنگ پایان نیافته است».
در انتظار گذشت سال‌هاي حرام.
سلام. شما همون میثم رمضانعلی هستید که تو برنامه ی صفر و یک تلفنی صحبت کرد؟!
از صبحتهای اونجا لذت بردم به دنبال گوینده شم!
میثم رمضانعلی: بلی
متن رو الان خوندم. بسیار زیبا بود.. امیدوارم سالهای حرام زودتر بگذرند…
اکران سه هفته ای شکارچی شنبه نتیجه اعتراض وبلاگنویسان
http://www.jolbaksetiz.com/post-126.aspx
سلام
خیلی قشنگ بود
متاسفم شدم برای خودم که این همه کتاب داره تو کتابخونه مون خاک میخوره و توش چه نوشته های دلنشینی هست و من غافل…!
باز هم از این نوشته ها رو کن