در فعالیت‌های فرهنگی، این‌که هزینه‌ها از کجا تامین می‌شود مسئله‌ی مهمی‌ست. بسیاری از گروه‌ها و جمع‌ها به بهانه‌ی همین مورد، در دامِ دولتی کاری و یا استفاده از بودجه‌های حرام افتاده‌اند و یا به علتِ فرار از این موارد، توفیقی در ادامه‌ی مسیر نداشته‌اند. الگوهای فعالیت در پیش از انقلاب به نظر هنوز جای کار دارد. استفاده از ظرفیتِ بازار، استفاده از ظرفیتِ تجار و ثروت‌مندانی که آگاهی لازمی نسبت به فعالیتِ فرهنگی دارند، به نظر هنوز بهتر از منت کشیدن از سازمان‌های نادانِ فرهنگی می‌باشد. استفاده از ظرفیتِ این سازمان‌ها گاه فعالیت را دچارِ نقصان‌ها و کم‌بودهای جدی می‌کند.
از چند سالِ پیش، بر همین منوال سعی در ارتباط گیری با بعضی از این افراد کردم. تجربه نشان داد که این ظرفیت وجود دارد و می‌توان از این ظرفیت استفاده کرد. تنها مسئله، توجیهِ این افراد و شخصِ واسطی‌ست که باید اعتماد ایشان را جلب نماید.
نظری بدهید