یک: دوشنبه‌ی این هفته، به بهانه‌ای رفته بودیم بانک. بهانه‌مان هم روز میلاد حضرت زهرا سلام الله علیها بود و گرفتن چند کارت هدیه به همین مناسبت. درخواست را دادیم و خواستیم تا روی کارت‌ها به مناسبت ِ روز زن، از طرح مخصوص این روز که بانک آماده کرده است استفاده کنند. کارشناس ِ آن ور ِ میز گفت که روی کارت، عبارتی می‌خورد که در آن «روز مادر» را تبریک گفته و خبری از تبریک ِ «روز زن» نیست. برای همین بود که چون کسانی که برای‌شان کارت می‌گرفتیم، بعض‌شان اصلن ازدواج نکرده بودند و مادر نبودند و بعضی‌ترشان ازدواج کرده بودند و هنوز مادر نشده بودند؛(متن ِ من رو خدایی!) بی‌خیال شدیم به طور کلی و گفتیم که اصلن هیچ‌چیزی روی کارت چاپ نشود و همان تصویر ِ معمول کارت هدیه و این‌ها بخورد که مناسب‌تر است.

دو: سال‌هاست و سال‌هاست که روز میلاد حضرت زهرا ـ سلام الله علیها ـ را جشن می‌گیریم و به همین مناسبت به مادر و خواهر و هم‌سر و مادر زن و دخترمان هدیه می‌دهیم. در این میان اما، بازار ِ روز میلاد حضرت زهرا ، بیش‌تر بر تقدیر از مقام مادری‌ست و بیش‌تر روز مادر است تا روز زن. علاوه کنید بر این روز، روز میلاد حضرت معصومه سلام الله علیها ـ را که روز دختر نامیده شده است و فاصله‌ی «روز دختر» تا «روز زن»، و به تعبیری دقیق‌تر، فاصله‌ی «دختر بودن» تا «زن بودن» را درشت و شفاف می‌کند و در بوق.

سه: بر این دو روز بیفزایید، روز عشق را که سال‌روز ِ ازدواج حضرت امیر و حضرت زهراست. و اصل‌ش در رقابت ِ با یک مناسبت ِ وارداتی بوده است که این روز، شده است روز ِ مهمی و روز عشق. اگر کمی رگه‌های دیگری در اشخاص وجود داشته باشد، می‌توان روز ولنتاین غربی‌ها و ولنتاین ِ ایران ِ باستان را هم مشابه‌سازی کرد.

چهار: از آن طرف هم، روز میلاد حضرت امیر را روز پدر گذاشته‌ایم و شاید هم روز مرد. مشابه‌سازی هم اگر بخواهیم بکنیم، یک روز ِ پسر هم این‌جا نیاز است که وجود ندارد. به جای‌ش آمده‌ایم و روز ِ میلاد ِ علی اکبر ِ حسین را به جای روز ِ پسر خواندن، گذاشته‌ایم روز ِ جوان. این هم از آن ظلم‌هایی‌ست که در حق مردان رفته است!

پنج: هرچه، آشفته‌بازاری‌ست این تقدیرهای مناسبتی. همه‌اش بر می‌گردد به این‌که ما هنوز تکلیف ِ خیلی چیزهای‌مان را مشخص نکرده‌ایم. یعنی نتوانسته‌ایم، یک تقویم ِ مناسبتی برای «زنده‌گی» در طول سال ترسیم کنیم. تقویمی که مناسبت‌های‌ش، همه‌گی، به جا و درست انتخاب شده باشد. نه اجنبی تحریک‌مان کرده باشد و یادآوری‌مان که جای یک چیزی خالی‌ست در این زنده‌گی و نه با زورچپانی بخواهیم هر مناسبت ِ دینی‌مان را بچسبانیم به یک قضیه‌ای و چیزی.

شش: هرچه، بحث هنوز همان است. جای ِ خالی ِ روز زن برای این تقویم باقی‌ست. حتا اگر همه‌ی تقویم‌ها بنویسند که روز میلاد سرور ِ زنان ِ دو عالم، روز زن است، این مردم هستند که بازنمایی همه‌ی کارهای رسانه‌ای را، بر این می‌بینند که زور ِ روز ِ مادر بودن ِ این روز، بیش‌تر است از زور ِ روز ِ زن بودن ِ این روز. خلاص!

همرسانی: